Problem z tą psychologią polega na tym, że nie można zawrzeć umowy, jesli nie wszystkie strony wyraziły swoją zgodę, a zwierzę i nie może, i nie zgadza się umrzeć. Zwierzęta upolowane nie zgadzają się być okaleczane i ścigane po lasach, dopóki nie zostaną ostatecznie złapane i zabite. Zwierzęta łowione nie zgadzają się być wabione, dźgane przez usta i wyławiane z wody, aby się udusić. Zwierzęta hodowlane nie zgadzają się być genetycznie modyfikowane, przymusowo rozmnażane, okradane z potomstwa, okaleczane, trzymane w ciasnych i brudnych przestrzeniach, przewożone na długich dystansach bez jedzenia i wody oraz mordowane w fabrykach, które przetwarzają je na mięso, gdy te są wciąż przytomne. Nawet w najlepszych sytuacjach, w których myśliwy zabija zwierzę jednym strzałem bądź rolnik dobrze traktuje swoje zwierzęta przed wysłaniem ich na rzeź, te zwierzęta nie wchodzą w żadnego rodzaju duchowy kontrakt, nie poświęcają swoich żyć ani nie dają nic ludzkości. W związku z tym nie ma honoru ani szacunku związanego z mordowaniem zwierząt na jedzenie. Sam język jest zmyślną retoryką mającą na celu wyeliminowanie osobistej winy. Prawda jest znacznie prostsza, a mianowicie: upolowane i hodowane zwierzęta nie są ani honorowane, ani szanowane, gdy się je zabija. Są one zwyczajnie zabijane pomimo ich chęci do życia, ponieważ ludzie lubią smak ich ciał i wydzielin.